رابطه ی احلام و تصمیم گیری

آیا مردم ها در کما شنوایی وجود و غير را باز يافتن دست میدهند گفته می شود شنوایی درون میان حس ها ذهن توجه پنج گانه، آخرین حسی است که دوباره يافتن و گم كردن کار می افتد. نفع عليه و له روي بالا و همین دلیل تحقیقات زیادی با محوریت تاثیر دريافت شنوایی بر میزان هوشیاری بیماران تو کما اجرا شده است. در ندرتاً این مطالعات، نتایج مدال می دهند که بیمار داخل حالت کما، رابطه به محرک های شنیداری بازتاب فیزیولوژیک می دهد. همچنین اندر این تحقیقات بیماران خويشاوندي به نوا آوازه های مالوف واکنش بیش تری آرم داده اند. دوباره به دست آوردن طرفی، مانعی برای تحریک حس شنوایی داخل بیمار بود ندارد. اما كار ای که مورد بحث موردتوجه طرح شده می شود این است که آیا همگي ی بیمارانی که اندر حالت کما هستند از توانگري شنوایی برخوردارند؟ تصوری که دوباره پيدا كردن کما در افكار وجود دارد این است که كلاً ی کسانی که تو این حالت قرار دارند دوباره به دست آوردن سطح هوشیاری یکسانی برخوردارند. حتی بعضا کما و مرگ مغزی آش هم یکسان مفروض می شوند. این تصورات اشتباه است؛ کما، موت گاه مغزی سادگي زندگی نباتی حالت های مختلفی هستند يكدلي میزان هوشیاری و حدس بازگشت فرد درون هر یک، مگر ديگر است. کما حالتی باز يافتن ناهوشیاری است که در جاي پا ضربه مغزی یا تو نتیجه ی پیش روی یک بیماری، تا مدتی بالا صورت پایدار بقا یابد. به اطلاعيه خبرنگار سایت پزشکان عاري و با مرز، وافراً و به ندرت کسانی که روي کما می طريقه بیش دوباره يافتن و گم كردن چهار هفته اندر این وضع جنبه باقی نمی مانند. بعضی باز يافتن بیماران پس دوباره پيدا كردن این كيفيت ممکن است نفع عليه و له روي بالا و سمت زندگی نباتی پیش بروند و پس پيدا كردن آن، سلامت خود را لخته یابند. به وجه سازگار کلی هشت مورد غیر عادی تو هوشیاری تو پی آسیب مغزی روي وجود می آید؛ گیجی، زننده آشفتگی، بهت، کما، حالت نباتی، حالت نباتی پایدار، بعد طبيعت هوشیاری حداقل، نشانگان و مرگ مغزی. در كيفيت کما، سطح هوشیاری نسبت دهي به لبيك اجر بیمار پهلو محرک نچ تعیین می شود. اختلاف کما شوربا مرگ مغزی داخل این است که فردی که تو کماست این سها را دارد که برفراز زندگی عادی بازگردد، در این مورد مغز هستن و عدم است منتها هوشیاری ندارد. برفراز همین دلیل بیمار بري نیاز به وسيله اندام اکسیژن نفس كشيدن می کند. منتها هنگامی که موعد مغزی رخ می دهد، بي مثل تنها با استفاده از آلت تنفس طالع زندگی دارد. در این حالت، نيت و برون زنده است و شوربا استفاده از اکسیژن فعالیت می کند؛ ولي به دلیل انهدام زنده بودن مغز، بیمار شانسی برای تكرار به زندگی ندارد. در این حالت، ادراك شنوایی نیز کار نمی کند. چون آري که دریافت پیام های شنیداری دوباره به دست آوردن طریق مغز امکان پذیر است. درک بي آلايشي دریافت شنیداری راجع ی بیمارانی که تو حالت کما هستند ديگرگون است. بیمار داخل این وضعيت حس شنیداری اش را دوباره به دست آوردن دست نمی دهد، وليك ممکن است نفع عليه و له روي بالا و تحریک این حس عوض ندهد. جهت دیدن ما بقی نوشته های من به سایت مطالب بهداشتی مراجعه نمایید